Περί έρωτος

Σήμερα θα σας αναλύσω το θέμα του έρωτα σε σχέση με τις βιολογικές λειτουργίες του ανθρώπου.Τον έρωτά,κατά πάσα πιθανότητα, τον έχουμε νιώσει όλοι μας,άσχετα με την καρποφόρηση του ή όχι.Νιώσαμε το σκίρτημα της καρδίας,την δίψα για το άγγιγμα,το αίσθημα του πόνου του χωρισμού,και γενικά όλα τα παρελκόμενα και δη έντονα συναισθήματα που προκαλεί ο έρωτας.Οι καλλιτέχνες τον έχουν εξ υμνήσει και όλοι μας,ειδικά οι νέοι, τον έχουν θεοποιήσει.Εκφράσεις όπως : έρωτα ανίκητε μάχα , η δύναμη του έρωτα,μας ζηλεύουν για τον έρωτα μας,κτλ,δεν μας είναι άγνωστες.Αλλά τί πραγματικά είναι ο έρωτας? Το λεξικό του Γεωργοπαπαδάκου τον χαρακτηρίζει ως : έντονη συμπάθεια,αγάπη,λατρεία αφοσίωση,προς το άλλο φύλο(μάλλον αισιόδοξος ο Γεωργοπαπαδάκος).Κατά την προσωπική μου γνώμη,ποίο καλός ορισμός θα ήταν: Η έντονη επιθυμία, για κτητική σεξουαλική εκμετάλλευση ενός άλλου ατόμου,με υποσυνείδητο αποσκοπό ,την αναπαραγωγή.Η κυρίαρχη άποψη είναι ότι υπάρχει μια μεταφυσική στον έρωτα,ότι υπάρχει ένα είδος μαγείας, και ότι ο ερωτάς είναι και αυτοσκοπός.Είναι έτσι όμως?

 Δυστυχώς,κατά την άποψή μου,ο έρωτας είναι μια παραίσθηση , μια φαντασιωτική κατάσταση,που δημιουργεί ο εγκέφαλος.Αυτή η έντονα συναισθηματική κατάσταση δημιουργείτε,από ένα χημικό πανηγύρι,που εκδηλώνετε στο κεντρικό νευρικό μας σύστημα.Ο σκοπός  είναι το απόγονο DNA.Για αυτό και έχει ο έρωτας σχετικά σύντομη διάρκεια,τόση όσο για να γίνει η αναπαραγωγή.Δέστε το και αλλιώς:γιατί δύο άνθρωποι να αρχίσουν να τρίβονται σαν δύο δαιμονισμένοι,και να ανταλλάσσουν σωματικά υγρά και δή αηδιαστικά.Γιατί ο οργανισμός μας για αυτήν την αηδιαστική πράξη, μας ανταμοιβή με το μπισκοτάκι της ενδορφίνης,και τρελαινόμαστε και θέλουμε και άλλο και άλλο. Μας ανταμοιβεί γιατί κάναμε την δουλεία του: διασπείραμαι το γενετικό του υλικό.Αυτοπαραμυθιαζόμαστε και ωραιοποιήουμε αυτήν την κατάσταση.Κάθε σχεδόν εκδήλωση του ερωτικού φαινομένου, έχει έναν βιολογικό σκοπό. Για παράδειγμα: γιατί μας εντυπωσιάζουν τα κόκκινα χείλια? Γιατί ο βλεννογόνος του χείλους είναι πάρα πολύ λεπτός και φαίνεται από κάτω η αιμάτωση. Έτσι κόκκινα χείλια δείχνουν καλή αιμάτωση ,άρα καλή υγεία,άρα καλό δοχείο για να μεγαλώσει τους απογόνους μας.Αυτά όλα φυσικά γίνονται σε υποσυνείδητο επίπεδο, ή μάλλον καλύτερα σε ασυνείδητο επίπεδο.
 Τέλος θέλω και να σχολιάσω και μια άλλη φενάκη, ότι ο έρωτας είναι τυφλός.Λοιπόν, ο έρωτας δέν είναι τυφλός,απλώς οι άλλοι δέν βλέπουν αυτά που βλέπει ο ερωτευμένος,και επίσης υπάρχουν πολλοί <<απατεώνες>>.Δηλαδή: Η αξία των ανθρώπων στο παζάρι των σχέσεων καθορίζεται από τρείς παράγοντες' Την φυσική κατασκευή,την πνευματική ικανότητα και γενικά την προσωπικότητα και συμπεριφορά,και φυσικά την ικανότητα παροχής αγαθών.Ανάλογά με την αυτοεκτίμηση μας πάνω σε αυτά τα στοιχειά,σε συνάρτηση με αυτά που θεωρούμε ότι έχει ο άλλος-η να μας προσφέρει,ερωτευόμαστε.Αν και τα τρία ανώτερα στοιχεία τα έχουμε σε μια ισορροπημένη σχέση μεταξύ τους, θα είναι σχετικά ισορροπημένος ο έρωτάς μας.Γιατί διαλέγουμε τους ερωτικούς μας συντρόφους, ανάλογα με το αν πιστεύουμε οτί ο συνδυασμός μας θα  αποφέρει <<ικανούς>> απογόνους.Σημειώνω ξανά , ότι μιλάω για καθαρά ασυνείδητο και ενστικτώδες επίπεδο.Όταν υπάρχει μια ανισορροπία στους τρεις παράγοντες τότε υπάρχουν και οι ανισορροπίες στον έρωτα.Δηλαδή μεγάλες εμφανισιακές και ηλικιακές διαφορές, η τεράστιες διαφορές στην προσωπικότητα,η στην οικονομική κατάσταση.
 Παρόλο σε αυτήν την αυτογνωσία που έχω με την διαδικασία του έρωτα,εξακολουθεί να μου αρέσει και να τον θέλω στην ζωή μου. Προτιμώ να παραμυθιαστώ,και να γευτώ το γλυκό κρασί του,παρά να αντιμετωπίσω μια κρύα και μηχανιστική πραγματικότητα. Ούτως η άλλως η πραγματικότητα είναι θέμα αντιλήψεως.Αλλά καλό όμως είναι να ξέρεις την βαθύτερη άποψη των πραγμάτων, και να κάνεις ελεύθερος τις επιλογές σου.