Μετά από καιρό και δύο ποτήρια Σαμπούκα , άρχισαν να ξεπηδάν διάφορες ατέρμονες σκέψεις μέσα μου . Με αφορμή την τραγική επέτειο της 9/11 , για ακόμα μια φορά οι φτερούγες του Θανάτου σκέπασαν με την τρομακτική τους σκιά την συνείδηση μου . " Σκατά !!! Στο τέλος θα πεθάνουμε !!!" Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που το σκέφτονται όλοι , όταν δεν είναι τρομοκρατημένοι με την σκέψη αυτή. Το μόνο σίγουρο στην πορεία ενός Ανθρώπου (εκτός βέβαια από την γέννηση του φυσικά , αλλιώς πως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ύπαρξη) είναι ο Θάνατος του . Προτιμούμε για το
καλό της πνευματικής μας υγείας να ακουμπάμε το θέμα αυτό όσο πιο επιφανειακά μπορεί να γίνει . Αλλά , όταν αρχίζεις να το σκέφτεσαι πολύ καλά , όταν συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις την μη ύπαρξη σου , το ότι έχεις υπάρξει, ότι έχεις βιώσει και ότι ανάμνηση έχεις θα διαγραφούν σε μια στιγμή , όταν αυτή η σκέψη αρχίζει να τρέφετε μέσα στο μυαλό σου τότε προκαλείτε μια πλημμυρίδα που οδηγεί στον τρόμο και στην απόγνωση . Μπορεί να σκεφτεί κάποιος την μη ύπαρξη του ; Αυτό είναι αδιανόητο γιατί δεν υπάρχει ο παρατηρητής , η συνείδηση μας , που να αναγνωρίσει αυτό το γεγονός. Προσπάθησε να το σκεφτείς , δεν γίνεται . Δεν υπάρχει τρόπος να αντιληφθείς την μη ύπαρξη . Αυτή είναι η ευχή και η κατάρα του ανθρώπου : ότι έχει αντίληψη της ύπαρξης του και του επερχόμενου θανάτου του . Και τουλάχιστον οι σύγχρονες κοινωνίες, είναι προσανατολισμένες στην μάχη εναντίον στην φθορά και στον θάνατο . Σίγουρα το γνώρισμα ενός πνευματικά ολοκληρωμένου ανθρώπου είναι η συμφιλίωση και η αποδοχή αυτού του γεγονότος . Αλλά αυτό που δεν έχω ξεχωρίσει είναι αν έρχονται σε πραγματική συμφιλίωση με πλήρη επίγνωση του τι σημαίνει θάνατος ή εξωραΐζουν την κατάσταση για να επέλθουν σε μια κατάσταση πνευματικής ηρεμίας ; Για παράδειγμά κάποιος που είναι θρησκευόμενος ή και γενικά που πιστεύει στις υπερφυσικές δυνάμεις και κατά προέκταση σε μια μεταθάνατον ύπαρξη είναι πραγματικά ολοκληρωμένος πνευματικά ή απλώς η πίστη του στην "άλλη" ζωή του χρυσώνει το χάπι; Υπάρχουν διάφορες πεποιθήσεις για το τι γίνεται μετά , και οι περισσότεροι ασπάζονται μία . Είτε μιλάμε για κάποια ψυχή ή κάποιο άλλο είδος ενέργειας . Γιατί είναι τόσο τρομερό να σκεφτούμε ότι όλα όσα ζήσαμε ήταν για το τίποτα και προτιμούμε να σκεφτόμαστε "δεν μπορεί κάτι θα μένει" . Ίσως αν βλέπαμε το θάνατο σαν μια οριστική και αμετάκλητη ανυπαρξία , και αντιλαμβανόμασταν ίσως έτσι την τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης , ίσως να κάναμε τις ζωές μας να μετράνε περισσότερο . Ίσως να μη ήταν τόσο φθηνή η Ανθρώπινη ύπαρξη και να αντιλαμβανόμασταν του πόσο όμορφη και μοναδική είναι. Πόσοι άνθρωποι ακόμα να πεθάνουν άδικα για ιδεοληψίες; Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τον Θάνατο αδερφό του ύπνου . Και στην ουσία έτσι δεν είναι ;Όταν τύχει και έχεις έναν ύπνο χωρίς όνειρα , που χάνεσαι στην ασυνειδησία , μόνο την στιγμή που ξυπνάς αντιλαμβάνεσαι ξανά ότι υπάρχεις. Μήπως και ο Θάνατος δεν έχει διαφορά από αυτήν την κατάσταση ; Απλώς δεν ξυπνάς ποτέ και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι κοιμόσουν . Αλλά το θετικό είναι ότι δεν θα σε πολύ απασχολήσει αυτό ,αφού πλέον δεν θα έχεις συνείδηση για να το αντιληφθείς .Ο Καστανέντα στις διδαχές του Δον Χουάν έλεγε , ότι ο Θάνατος είναι πίσω και στα αριστερά μας και πρέπει να έχουμε επίγνωση του γεγονότος αυτού .Βέβαια έλεγε ότι αν στρίψουμε πολύ γρήγορα και απότομα το κεφάλι μας στα αριστερά και πίσω , θα τον δούμε να πλανιέται σαν αδηφάγα σκιά . Μάλλον τον είχε επηρεάσει το πολύ Μεσκάλ . Και είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από σας δοκιμάσατε να γυρίσετε απότομα το κεφάλι σας !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου